Gönül Fotoğrafı

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Her işin bir erbabı vardır. Bir de meraklısı…

Belki çok şey merakla başlar. Sonra merak duyduğun şeye ilgin artar. İlginin yanına bilgiyi de ilave edersen; yaptığın iş her neyse zirveye yaklaşmışsın demektir.

Bazen merak ile heves birbirine karışır. Merak konuyla ilgili satıhta olan bir ilgidir ve geçici olabilir. “Ha! Böyle miymiş” diyebilirsin. Hatta “Ben de bir şey sandımdı” gibi cümleler geçer aklından.

Heves ise biraz sevgi barındırır içinde. Ancak bazı şeyler meziyet işidir. Siz ister meraklı ister hevesli olun başaramadınız mı başaramazsınız bazı şeyleri.

Merak akla, heves gönle daha yakındır. Meziyet ise çok farklı bir şeydir.

Bir gün fotoğraf çektirirken ve çekerken geldi bunlar aklıma. Fotoğrafımızı çeken kişi bize “Şöyle durun, böyle bakı” diye komutlar vermişti. Yani işini en iyi nasıl yapılacaksa öyle yapmak istiyordu. Normal olan da buydu. Ancak daha deklanşöre dokunmadan ona “ Fikirlerimi de çekebilir misin” dedim. Durakladı, gülümsedi ve kaldığı yerden devam etti işine. Makine bizim suretimizi kâğıt üzerine aktarılabilecek bir şekilde hafızasına aldı.

Bir fotoğrafa baktığımızda gözümüzün gördüğüne göre karar veririz. Zaten fotoğrafta asıl olan “göz”dür. Fotoğraf ne kadar albenili görünürse o kadar Başarlı bir çekim olmuş kabul edilir.

Bir de gönülle çekilen fotoğraf vardır ki, ne kelimeler izaha yeterli ne de gözün gördüğüne benzer. Bütün mesele neyi çektiğinizdir. Çektiğiniz her neyse onu nasıl görmek istediğinizdir. Yani sıradan bir fotoğraf değildir. Suret kâğıttan çok gönül üzerine kaydolur.

Aslında gönülden fotoğraf çekmek hem zor, hem çok basittir.

Zordur çünkü çekilen fotoğrafa bir mana yüklemen gerekir. Ama kime göre?

Kolaydır çünkü çektiğin şeyin gönüldeki yeri sabittir. Sanki hep orada gibidir.

Şayet sizi karşıya gönlünden baktıran bir şeyler varsa fazla uğraşmanıza lüzum yok.  Zaten sizin istediğiniz gibi olur.

Ancak gönülde olanın gönülden fotoğrafı çekilir.

O da suretten çok, sevgidir, muhabbettir.

Zaten siz o fotoğrafı çekerken fotoğraftan çok neyi çektiğinizi düşünürsünüz.

Hissedersiniz…

Yaşarsınız…

Hâsılı, “Gönülden gönle yol gizli gizli…”

Gönül fotoğrafı mı?

Hayır.

O gönlün kâğıda aksetmiş hali.

Gören görür…

—