Gönül Makinası ile Tirebolu Fotoğrafı Çekmek

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

İstisnalar hariç insanların kahir ekseriyeti kendi köyünü, ilçesini ve ilini sever. Bu gayet normal bu durumdur. Hatta ili ve ilçesine kırgın olduğunu söyleyenler de sever. O kırgınlıklar tamamen şahsidir ve doğduğu coğrafyanın suçu yoktur.

Özellikle gurbette olan insanları sıla hasretini bilmeyen yoktur.  Gerek konuşurken, gerek yazışırken, gerek sosyal medyada “En güzel ilçe bizim ilçe” gibi ifadelere rastlamak mümkündür.

İnsanın doğduğu yerde, ailesinin dışında akrabaları, komşuları, dostları, arkadaşları, tanıdıkları ve samimi olmasa da aynı çehreyi gördüğü kişiler vardır.

Yine doğduğu yerin tarlası, deresi, gölü, dağı, tepesi, yaylası, denizi; şehir yerde ise caddesi, sokağı, okulu, hastanesi, pastanesi gibi her zaman gördüğü mekânlar vardır.

Kısaca canlı cansız, hayvan ve bitki hatta nadiren olan tabii afetler bile insana doğduğu yeri hatırlatır.

İşte Tirebolu’da öyle bir yer.

Şimdi size tanımadığınız, aslında şahsen benim de tanımadığım birinden bahsedeceğim.  Bu kişi Rüstem Olgun.

Sosyal medyada Tirebolulu hatta Eymürlü olması sebebiyle tanıştık. Şahsen yüz yüze tanıştığım, sohbet ettiğim birisi değil. Ancak kimlerin akrabası olduğunu biliyorum. Çünkü beş senelik Tirebolu’da ki meslek hayatımın iki senesi merkezde, üç senesi de Eymür köyünde geçti. Şimdi emekli bir öğretmen olarak köşeme çekildim.

Anladığım kadarıyla Rüstem Olgun beyefendi de emekli olup Tirebolu’ya yerleşti.

Peki, bu yazıyı neden yazıyorum.

Tirebolu benim meslekte ilk göz ağrım. Manevi gönül yurdum. Yani gönül şehrim. Bu açıdan burayla hissi bağım hiç kopmadı. Hatta görev yaptığım yerlere ait hatıralarım arasında önemli yeri tutuyor. Sırf kitabıma daha güncel konuları almak için iki günlük Tirebolu seyahati bile yaptım.

Lafı fazla uzatmadan Rüstem Olgun’a gelmek istiyorum.

Rüstem Bey hemen hemen her gün Tirebolu ile ilgi fotoğraf paylaşıyor sosyal medyadan. Hiç bıkmadan usanmadan. Hepsi de birbirinden güzel fotoğraflar. Hem de günün her zaman dilimine ait. İnsan bir memleketi bu kadar mı sever?

Tirebolu güzel ilçe. Ancak sahilinin uzunluğu çok değil. Kalenin denizin içine doğru sarkması ayrı bir güzellik vermiş ilçeye.

Onunla sosyal medyada arkadaş olduğum günden beri görüyorum bu fotoğrafları. Normal olarak diğer kişiler, şehrin farklı yerlerinden fotoğraf çeker ve birkaç günde bıkar. Nihayetinde bir ilçede görüntülenecek yer ne kadar olabilir ki?

Ama Rüstem Olgun; sabırla, kararlılıkla ben bu şehri seviyorum diyor. Üstelik de belgeli. Sözde değili özde bir sevgi bu. Ve çekilen fotoğraflar ışık ve açı bakımından da çok kaliteli. Yani şehrin ruhunu çekiyor.

Belki cep telefonu ile belki de SLR bir fotoğraf makinası kullanıyor.

Bence maharet kullandığı cihazda değil. Rüstem Olgun o fotoğrafları “Gönül makinesi “ ile çekiyor.

Gönlüne sağlık dostum.