Şehir ve Aidiyet Veya Ne Kadar Ünyeliyiz?

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Doğulan yer ile doyulan yer arasında gidip gelen insanoğlu belli bir zamandan sonra dünyaya gözünü açtığı topraklara dönmek ister. Bu kişilerin elinde olmadığı bir şeydir ve “toprak çekti” diye de tanımlanır.

Biz yarım asrı aşalı çok olmuş kişilere gurbet hikâyeleri ile büyüdük. Daha konuşmaya başlar başlamaz, veya konuşulanları anlamaya başlayınca babalarımızın neden evde olmadığını bize açıklarlardı. Veya böyle bir ihtiyaç duyardı büyüklerimiz.

Aradan zaman geçen gurbetteki babalarımız sılaya avdet etmeye başlayınca en çok sevinen biz çocuklar olurduk. Genelde ya gece yarısı ya da sabaha karşı düşerlerdi memleketlerine. Çocuklar da uykuyla epey inatlaşır ve minicik bedenleri yenik düşerdi sonra.

Her şey “ekmek parası” yani “rızık” içindi.

Biz gurbetteki yakınlarımızı özlerken, onlarda bizi özlerdi. Sadece bizi mi? Komşuyu, evin önlerindeki ağaçları, denizi, ırmağı, yolları tepeleri vs.

Zaman ilerleyip medeniyet denilen “çok dişli canavar” önce hayallerimizi sonra bedenlerimi öğüttü. Ruhumuzu esir aldı. Sonra bizi “öz yurdumuzda “ yabancılaştırdı.

Önceleri “Nerelisin?” sorusuna gururla Ünyeliyim, Konyalıyım gibi net cevaplar verirken; daha sonra “Ana tarafından filan yerli, baba tarafından şuralı” gibi cevaplar vermeye başladık.

Yıllar yılları kovaladı. Artık şehirler aynı tavanın balığı değildi. “Nerelisin?” sorusuna “aslen” diye başlayan cevaplar verilmeye başlandı.

Bu süre içinde okumuş yazmış, kanaat önderi olmuş, şehrinde itibar görmüş kişiler neler yapmış?

Bir sonraki nesle nereli olduğunu öğretebilmişler mi?

Aidiyet duygusu verilmiş mi?

Gençlerin anlayabileceği eserler ortaya konmuş mu?

Yoksa “En güzel ilçe ve il bizim ilçe” sloganlarını yaşadıkları zaman içinde haykırıp; bu güzelliğin kaynağını açıklamışlar mı?

Ülkede bulunan bütün köylü, kasabalı, ilçeli, illi vatandaşlar bulundukları yerin ağacı taşıyla mı yoksa insanıyla mı övünmüşler.

Mesela bu tür çalışmalar Ünye’de ne kadar yapılmış?

Vermeden istenilmez.

Ne öğretilirse ondan sorulur.

Yoksa görülmeyen yerden mi sorduk?

Neyse herkes işini bilir.