Ünyeli Meçhul Şehid

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Yazıya başlamadan önce ünlü şairlerimizden Arif Nihat Asya’nın birkaç mısraını yazmak istiyorum.

Şairimiz şöyle diyor bir şiirinde:

“Yattığı toprak belli,

Tuttuğu bayrak belli,

Kim demiş meçhul asker diye?”

Yattığı toprak ile tuttuğu bayrak belli olduktan sonra nerede kaldı meçhullüğü?

Bazen bizim gönlümüzce “meçhul” sayılmayan ama kimi kimsesi bilinmeyen kişiler için de kullanırız bu sözü. Hatta “garip, sahipsiz, kimsesiz” gibi terimlerle ifade ederiz.

Bugünkü haberimizde de okuduğunuz gibi bir meçhul asker var toprağın kara bağrında. Üstelik de Ünyeli. O bir şehid. Üstelik şehid olurken de abdestli. Bir su kenarında Rabbi’nin huzuruna çıkmak için abdest alırken kahpe bir kurşun, daha doğrusu bir kahpenin kurşunu onu ebediyen çıkarmış Rabbi’nin  huzuruna.

Bahsi geçen Ünyeli Şehid Tirebolu’nun Ataköy köyünde medfun. Onu daha aldığı abdestin nemi kurumadan bulmuşlar şehid olur olmaz. Vatan müdafaası için oralarda. Düşman milletimizin harem-i ismetine tecavüze kalkışmış cibilliyeti icabı.  Ne de olsa soy bu. Çekmiş işte.

Bilmez ki bizde vatan demek namus demek. Canı pahasına da olsa hem dinimize hem de vatanımıza bir zarar gelmesin diye mücadele eden özelliğimiz mevcut.

İşte bir Ünyelinin de yolu düşmüş vatan müdafaası için oralara. O zamanlarda kan akan Harşıt Çayından abdest almış. Suyu temizlemiş belki de. Birazdan huzuru ilahiye çıkacak.

Ama düşman bu. Adını öyle koymuşlar. O zamanki yöre halkının “Urus” diye tabir ettiği, geçmişi karanlık bir millet. Yine genlerindeki canilik açığa çıkmış ve masum Anadolu insanını gözünü kırpmadan katletmeyi koymuş aklına.

Tabii her şey o kadar kolay değil.

Bu millet canıyla, kanıyla çizmiş bu sınırları. İki caniye pabuç mu bırakılır. Eli silah tutan koşmuş cepheye. Ünyeli şehidimiz tabii.

Nihayet o da düşmüş toprağa. Yani kendi mülküne. Elinde bayrağı, gönlünde imanı ile.

Bizden sonrakiler rahat yaşasınlar diye.

Köylü vefalı davranmış şehide. Hemne mezarını yapmışlar şehid düştüğü yere. Mezar taşına da Ünyeli Şehid yazmışlar. Adı bilinmedikleri için. Çünkü o zaman orada çok asker var. Kimin ismi hafızalarda kalır ki. Çünkü onların her biri kınalı kuzudur aslında.

Aradan bir asırdan fazla zaman geçmiş an itibariyle. Ahmet Yılmaz diye bir öğrencim haber verdi durumu. Büyük dedesinden dinlemiş sağ iken. Büyük dedesi yani babasının dedesinden. O da bir gazi Çanakkale gazisi.

Mezar yapıldığı günden beri gelen giden olmamış Ünye taraflarından. Biz de belki bir tanıdığı vardır diye kaleme aldık bu yazıyı. Olur ya bir yakını çıkar ortaya. Çıkmasa da Ünye’de araştırma yapanlardan birinin yolu düşerse oralara araştırıp soruşturur belki.

Ne diyelim. Mevla şefaatine nail eylesin.